ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ & ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ
ΕΔΡΑ: Πλατεία Βικτωρίας 7, Αθήνα 10434, 210 88 14 922 , 210 88 15 393 info@omed.gr ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Πολυτεχνείου 21, Θεσσαλονίκη , 54626 2310 517 128 , 2310 517 119
Αθήνα, 9 Μαρτίου 2015 Αρ.Πρωτ.: 140
Προς:
1. Ένωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας – Ε.Τ.Ε.Ρ., 3ης Σεπτεμβρίου 48β (5ος όροφος, γραφείο 519), 104 33 Αθήνα
2. Ένωση Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Ραδιοφωνικών Σταθμών Αθηνών (Ε.Ι.Ι.Ρ.Α.), Βασιλίσσης Σοφίας 85 (2ος όροφος, Ρ/Σ KISS FM), 151 24 Μαρούσι
Κοινοποίηση Διαιτητικής Απόφασης 1/2015
Πενταμελούς Επιτροπής Διαιτησίας
(Άρθρο 16Α του Ν. 1876/1990)
Σας κοινοποιούμε την Διαιτητική Απόφαση 1/2015 της Πενταμελούς Επιτροπής Διαιτησίας για τους όρους αμοιβής και εργασίας των Τεχνικών Ραδιοφώνου μελών της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας (Ε.Τ.Ε.Ρ), που εργάζονται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς (Ρ/Σ) μέλη της Ένωσης Ιδιοκτητών Ραδιοφωνικών Σταθμών Αθηνών (Ε.Ι.Ι.Ρ.Α).
Διαιτητική Απόφαση 1/2015
Η ΠΕΝΤΑΜΕΛΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ ΤΟΥ Ο.ΜΕ.Δ.
(του άρθρου 16Α του ν. 1876/1990)
Συνεδρίασε στην Αθήνα στην έδρα του Ο.ΜΕ.Δ. (Πλατεία Βικτωρίας 7) στις 9 Φεβρουαρίου 2015, ημέρα Δευτέρα και ώρα 17:00, με την εξής σύνθεση: α) Κωνσταντίνος Πισπιρίγκος, Σύμβουλος της Επικρατείας (Πρόεδρος), β) Ευγενία Προγάκη, Αρεοπαγίτης (τακτικό μέλος), γ) Βασιλική Τύρου, Νομική Σύμβουλος του Κράτους (τακτικό μέλος), δ) Μίρκα (Μαρίκα) Καζιτώρη, Διαιτητής Ο.ΜΕ.Δ. (τακτικό μέλος) και ε) Θεόδωρος Κουτρούκης, Διαιτητής Ο.ΜΕ.Δ. (τακτικό μέλος).
Θέμα της συνεδριάσεως ήταν η εξέταση της υπ’ αρίθμ. πρωτ. 538/27.10.2014 εφέσεως κατά της υπ’ αριθμ. 1/2014 Διαιτητικής Απόφασης «Για τους όρους αμοιβής και εργασίας των Τεχνικών Ραδιοφώνου μελών της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας (Ε.Τ.Ε.Ρ), που εργάζονται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς (Ρ/Σ) μέλη της Ένωσης Ιδιοκτητών Ραδιοφωνικών Σταθμών Αθηνών (Ε.Ι.Ι.Ρ.Α.)», με ακρόαση της εκκαλούσας «Ένωσης Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Ραδιοφωνικών Σταθμών» (Ε.Ι.Ι.Ρ.Α) και της εφεσίβλητης «Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας» (Ε.Τ.Ε.Ρ).
Κατά τη συνεδρίαση παρέστησαν η εκκαλούσα και η εφεσίβλητη, εκπροσωπούμενες η μεν πρώτη από τον Πρόεδρό της Παναγιώτη Κωστάκη, τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Ληξουριώτη και από τους εξουσιοδοτηθέντες Αλεξάνδρα Δασκαλοπούλου, Αγγέλα Κακαουνάκη, Νίκο Μπιλίρη, Αλέξανδρο Καρακατσάνη και Κωνσταντίνο Φωτόπουλο, η δε δεύτερη από τον Πρόεδρο της Παγιώτη Μαυράκη, τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Δημήτρη Περπατάρη και από τους εξουσιοδοτηθέντες Γεώργιο Δεσύλλα, Νικολέττα Τσαραμάνη και Γεώργιο Χωριανόπουλο. Οι εκπρόσωποι των δύο Ενώσεων εξέθεσαν τις απόψεις τους επί της εφέσεως. Απάντησαν σε ερωτήσεις των μελών της Επιτροπής, έλαβαν προθεσμία μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου 2015 για την κατάθεση υπομνημάτων και χορήγησαν στην Επιτροπή προθεσμία μέχρι τις 15 Μαρτίου 2015 για την έκδοση της αποφάσεώς της.
Μετά την κατάθεση των υπομνημάτων η Επιτροπή διασκέφθηκε στην έδρα του Ο.ΜΕ.Δ. και, ύστερα από την εξέταση όλων των στοιχείων του φακέλου της υποθέσεως,
έκρινε σύμφωνα με τον νόμο της έξης:
Α. Οι δύο πρώτοι λόγοι εφέσεως δεν είναι εξεταστέοι, διότι η εκκαλούσα παραιτήθηκε από την προσβολή τους με σχετική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της.
Β. Στο άρθρο 1 της εκκαλουμένης ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι: «Ως ηχολήπτης Ρ/Σ ορίζεται ο εργαζόμενος για την τεχνική και καλλιτεχνική κάλυψη του προς εγγραφή, επεξεργασία ή μετάδοση από τον Ρ/Σ προγράμματος και είναι αυτός που χειρίζεται τα μηχανήματα ήχου, είτε ο ήχος αυτός παράγεται και μεταδίδεται ταυτοχρόνως, είτε ηχογραφείται σε οποιαδήποτε μορφή ηχητικού υλικού ή ηλεκτρονικού υπολογιστή και μεταδίδεται μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων ήχου ή οιασδήποτε άλλης μορφής, σε οποιονδήποτε χρόνο από τον ραδιοφωνικό σταθμό και η εργασία του πραγματοποιείται εντός των εγκαταστάσεων του Ρ/Σ ή εκτός αυτών, όταν αυτό απαιτείται για την υλοποίηση του προγράμματος του Ρ/Σ». Η εκκαλούσα ζητεί την απάλειψη ή τροποποίηση του ορισμού τούτου, διότι, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, μέσω της διατύπωσης «είναι αυτός που χειρίζεται» επιβάλλεται στα μέλη της να απασχολούν εργαζομένους της ειδικότητας του ηχολήπτη ραδιοφωνικού σταθμού. Αυτός ό λόγος εφέσεως στηρίζεται σε εσφαλμένη εκδοχή και πρέπει να απορριφθεί, διότι με τον εν λόγω ορισμό απλώς καθίσταται σαφές ποιοι είναι οι ηχολήπτες – απασχολούμενοι με σχέση εξηρτημένης εργασίας που διέπονται από την εκκαλουμένη, χωρίς να ρυθμίζεται το ζήτημα αν και σε ποιο βαθμό τα μέλη της εκκαλούσας υποχρεούνται να απασχολούν ηχολήπτες με σχέση εξαρτημένης εργασίας.
Γ. Περαιτέρω, η εκκαλούσα προβάλλει ότι με το άρθρο 2 της εκκαλουμένης προβλέφθηκαν νέα μισθολογικά κλιμάκια μειωμένα περίπου κατά 11/% σε σχέση με την προηγούμενη, λήξασα στις 29.10.2012, Διαιτητική Απόφαση (Δ.Α) 8/2012. Κατά την εκκαλούσα, μετά τη λήξη της Δ.Α 8/2012 οι περισσότερες επιχειρήσεις – μέλη της αναπροσάρμοσαν, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, το μισθολογικό κόστος τους «…σε επίπεδα -25% έως -30% σε σχέση με το έτος 2009 που είχαν συνομολογηθεί τα προηγούμενα Μ.Κ. και είχαν διατηρηθεί σε ισχύ με την Δ.Α. 8/2012 …» και, κατά συνέπεια, με τη νέα ρύθμιση θα υποστούν αύξηση μισθολογικού κόστους της τάξης του 14% έως 19% σε σχέση με τις ισχύουσες ατομικές συμβάσεις « …σε μια περίοδο που επιβάλλεται, και νομοθετικώς άλλωστε, η διατήρηση των αποδοχών στα ίδια επίπεδα …». Αυτός ο λόγος εφέσεως είναι, εν πρώτοις, απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος, εάν έχει την έννοια ότι η εκκαλουμένη δεν είχε νομική δυνατότητα να διαμορφώσει τα νέα μισθολογικά κλιμάκια κατά τρόπο αποκλίνοντα των ατομικών συμβάσεων εργασίας, τις οποίες επικαλείται η εκκαλούσα. Εξ άλλου, ο ίδιος λόγος πρέπει να απορριφθεί και ως ουσία αβάσιμος, διότι σε χρονική περίοδο έλλειψης συλλογικών ρυθμίσεων (και μάλιστα υπό τις δεδομένες, κοινώς γνωστές, συνθήκες αυξημένης ανεργίας) οι εργοδότες ευρίσκονται σε ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση έναντι των εργαζομένων κατά τη σύναψη των ατομικών συμβάσεων εργασίας και, κατά συνέπεια, οι συμβάσεις αυτές είναι πολύ ασθενές στοιχείο για την αιτιολόγηση μιας ουσιαστικής διαιτητικής κρίσης διαφορετικής από εκείνη της εκκαλουμένης, η οποία πάντως αιτιολογείται επαρκώς με αναφορά σε νόμιμα οικονομικά και χρηματοοικονομικά στοιχεία (όπως είναι, μεταξύ άλλων, η εκτίμηση για βελτίωση του οικονομικού κλίματος στην έκθεση ΙΟΒΕ του Ιουνίου 2014 και το αμετάβλητο των μισθολογικών όρων για τα έτη 2013-2014 στην Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.), τα οποία (στοιχεία) δεν αμφισβητούνται παραδεκτώς με την κρινόμενη έφεση αλλά απαραδέκτως το πρώτον με το από 19.2.2015 υπόμνημα της εκκαλούσας.
Δ. Στο εδάφιο α του άρθρου 5 της εκκαλουμένης ορίζονται τα εξής: «Άδειες άσκησης συνδικαλιστικών καθηκόντων. α) Από την ημερομηνία κατάθεσης της παρούσας στο Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας ισχύουν οι ακόλουθες ρυθμίσεις. 1) Στον ή στην Πρόεδρο και στον ή στην Αντιπρόεδρο της πρώτης των συμβαλλομένων χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, δεκατριών (13) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Στον ή στην Γενικό Γραμματέα και στον ή στην Ταμία της πρώτης των συμβαλλομένων χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, εννέα (9) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, τριών (3) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. 2) Στα μέλη του Δ.Σ. της Ε.Τ.Ε.Ρ. που συμμετέχουν στην διοίκηση της δευτεροβάθμιας οργάνωσης χορηγείται πρόσθετη άδεια για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, πέντε (5) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Επίσης στους συνέδρους της δευτεροβάθμιας οργάνωσης που συμμετέχει η Ε.Τ.Ε.Ρ. χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές κατά τις ημέρες διεξαγωγής των συνεδρίων της δευτεροβάθμιας οργάνωσης. Στις προαναφερθείσες περιπτώσεις αδειών ο εργαζόμενος δικαιούται να λάβει το σύνολο των αποδοχών που θα του καταβάλλονταν αν παρείχε τις υπηρεσίες του στον εργοδότη του. β) … γ)…». Η εκκαλούσα προβάλλει ότι με τους ορισμούς αυτούς η εκκαλουμένη παρέχει αύξηση των συνδικαλιστικών αδειών και ότι θέση της είναι « … ότι οι συνδικαλιστικές άδειες θα πρέπει να ευθυγραμμισθούν με τον Ν. 1264/1982». Αυτός ο λόγος εφέσεως πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός, διότι δεν υπάρχουν στοιχεία ικανά να αιτιολογήσουν επαρκώς είτε αύξηση είτε μείωση των συνδικαλιστικών αδειών, οι οποίες είχαν συμφωνηθεί μεταξύ της εκκαλούσας και της εφεσίβλητης με την Σ.Σ.Ε. 2009 (ΠΚ Υπ. Απασχόλησης και Κοιν. Προστασίας: 18/3-4-2009) και, στη συνέχεια, είχαν διατηρηθεί με όλες τις διαιτητικές αποφάσεις που ακολούθησαν πλην της εκκαλουμένης. Συνεπώς, στο άρθρο 5 της εκκαλουμένης το εδάφιο α’ πρέπει να αντικατασταθεί ως εξής: «α) Στον ή στην Πρόεδρο και στον ή στην Αντιπρόεδρο της Ε.Τ.Ε.Ρ. χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, δώδεκα (12) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Στον ή στην Γενικό Γραμματέα και στον ή στην Ταμία της Ε.Τ.Ε.Ρ. χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, οκτώ (8) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, δύο (2) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Στην προαναφερόμενη περίπτωση αδείας με αποδοχές, ο εργαζόμενος δικαιούται να λάβει το σύνολο των αποδοχών, που θα του καταβάλλονταν αν παρείχε της υπηρεσίες του».
Ε. Στο άρθρο 7 της εκκαλουμένης ορίζονται τα εξής : «Διασφάλιση θέσεων εργασίας – Ρήτρα ζημίας. Από την κατάθεση της παρούσας στο Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας και καθ’ όλο το διάστημα ισχύος της τα μέλη της Ε.Ι.Ι.Ρ.Α δεν επιτρέπεται να προβούν σε καταγγελία της σύμβασης εξηρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου μισθωτού – μέλους της Ε.Τ.Ε.Ρ κάνοντας χρήση των τροποποιημένων σε σχέση με την Σ.Σ.Ε 2009 & Δ.Α. 8/2012 όρων της παρούσης Δ.Α. (ειδικότερα των άρθρων 1 & 3). Σε περίπτωση που στην διάρκεια ισχύος της παρούσης Δ.Α. υπάρξουν μονομερείς καταγγελίες συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου πλήρους ή μερικής απασχόλησης των μισθωτών – μελών της Ε.Τ.Ε.Ρ., από τους εργοδότες – μέλη της Ε.Ι.Ι.Ρ.Α., ανεξάρτητα εάν πρόκειται για ομαδικές ή μεμονωμένες τοιαύτες, τότε θα ισχύσουν τα κάτωθι: 1) Η καταβαλλόμενη αποζημίωση μονομερούς λύσεως της σύμβασης εργασίας που δικαιούται κάθε μισθωτός – μέλος της Ε.Τ.Ε.Ρ θα προσαυξάνεται κατά ποσοστό 50% του ποσού αυτής, εξοφλουμένου αυτοτελώς, μη συμψηφιζόμενου με οποιαδήποτε άλλο ποσό αποζημίωσης, σε 2 (δύο) ανά δίμηνο δόσεις με έναρξη από την ημερομηνία της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας. 2) Όταν λύεται μονομερώς σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου μισθωτού – μέλους της Ε.Τ.Ε.Ρ., ηλικίας 55 ετών και άνω και υπάρχει περίπτωση αυτασφάλισής του, ο εργοδότης υποχρεούται, πέραν της ανωτέρω πρόσθετης αποζημίωσης, να καταβάλει το 50% του κόστους αυτασφάλισης, του ποσού εξοφλουμένου ανά μήνα με βάση τη σχετική απόδειξη πληρωμής του, για χρονικό διάστημα 1 (ενός) έτους». Η εκκαλούσα προβάλλει ότι με τους όρους αυτούς «… περιορίζεται ανεπίτρεπτα το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, και δη για οικονομοτεχνικούς λόγους, αφού προβλέπεται υποχρέωση καταβολής αυξημένης αποζημίωσης απόλυσης και καταβολή κόστους αυτασφάλισης για χρονικό διάστημα ενός έτους, αντίθετα με αυτά που προβλέπει ο νόμος». Αυτός ο λόγος εφέσεως είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός, διότι ο περιορισμός του κατά τον νόμο ασκουμένου δικαιώματος της καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου είναι νοητός, κατά κανόνα, ως αυτοπεριορισμός του συμβαλλομένου (ατομικώς ή συλλογικώς), στη δε προκειμένη περίπτωση: α) η εκκαλούσα ουδέποτε συναίνεσε σε τέτοιο περιορισμό, β) δεν συντρέχει αποχρών λόγος για τον, κατ’ εξαίρεση του ως άνω κανόνα, περιορισμό του δικαιώματος τούτου μέσω των όρων του άρθρου 7 της εκκαλουμένης. Συνεπώς, πρέπει να διαγραφεί το άρθρο 7 της εκκαλουμένης και αναριθμηθούν τα επόμενα άρθρα της 8 και 9, αντιστοίχως, ως άρθρα 7 και 8.
ΣΤ. Στο άρθρο 8 παρ. 1 της εκκαλουμένης ορίζονται τα εξής: «1. Όροι της Δ.Α. 8/2012, της Σ.Σ.Ε 2009 και όλων των προηγουμένων συλλογικών ρυθμίσεων για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων Τεχνικών Ραδιοφώνου (Ηλεκτρονικών & Ηχοληπτών), μελών της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας (Ε.Τ.Ε.Ρ.) που εργάζονται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς (Ρ/Σ) μελών της «Ένωσης Ιδιοκτητών Ραδιοφωνικών Σταθμών Αθηνών (Ε.Ι.Ι.Ρ.Α.)» που εν τροποποιούνται ρητά με την παρούσα, διατηρούνται σε ισχύ». Η εκκαλούσα προβάλει ότι η ως άνω ρήτρα πρέπει να διαγραφεί, διότι αντιβαίνει στις διατάξεις κειμένης νομοθεσίας. Αυτός ο λόγος εφέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι η διάταξη του άρθρου 3 παρ. 2 της Π.Υ.Σ. 6/2012 (Α’ 38), η οποία δεν επέτρεπε να περιλαμβάνονται στις διαιτητικές αποφάσεις «… ρήτρες που διατηρούν κανονιστικούς όρους προηγουμένων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας ή Διαιτητικών Αποφάσεων», ακυρώθηκε με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας 2307/2004 ως θεσπισθείσα κατά παράβαση του άρθρου 22 παρ. 2 του Συντάγματος. Συνεπώς, το άρθρο 8 παρ. 1, το οποίο – ορθώς ερμηνευόμενο – έχει την έννοια ότι η εκκαλουμένη συμπληρώνεται με επαναφορά σε ισχύ των όρων της Δ.Α. 8/2012, της Σ.Σ.Ε. και των προηγουμένων συλλογικών ρυθμίσεων που η ίδια δεν τροποποιεί ρητώς, δεν αντιβαίνει σε νόμο ή σε κανονιστική διοικητική πράξη. Οίκοθεν δε νοείται ότι η εκκαλούσα είχε τη δυνατότητα να προβάλει με την κρινόμενη έφεση συγκεκριμένες ουσιαστικές αιτιάσεις κατά των ως άνω όρων, ως συμπληρωματικών της εκκαλουμένης κατά τον προβλεπόμενο χρόνο ισχύος της.
Ζ. Στο άρθρο 9 της εκκαλουμένης ορίζονται τα εξής: « Διάρκεια – Ισχύς. Η ισχύς της απόφασης αρχίζει από 9.1.2013 εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στις επιμέρους διατάξεις της». Η εκκαλούσα προβάλλει ότι κατά παράβαση του άρθρου 2 παρ. 1 της Π.Υ.Σ. 6/2012 η εκκαλουμένη παρέλειψε να ορίσει και τον χρόνο της λήξεως της ισχύος της. Αυτός ο λόγος εφέσεως είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός, διότι στο άρθρο 2 παρ. 1 της Π.Υ.Σ. 6/2012 ορίζεται ότι «Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας συνάπτονται εφεξής για ορισμένο χρόνο, η διάρκεια του οποίου δεν μπορεί να είναι μικρότερη από ένα (1) έτος και μεγαλύτερη από τρία (3) έτη», η διάταξη δε αυτή διέπει και τις διαιτητικές αποφάσεις λόγω ταυτότητας της νομικής αιτίας θεσπίσεώς της. Συνεπώς, στο τέλος του άρθρου 9 της εκκαλουμένης (άρθρου8 με τη νέα αρίθμηση) πρέπει να προστεθεί η φράση «και λήγει στις 31.12.2015», όπως συμφώνησαν οι εκπρόσωποι της εκκαλούσας και της εφεσίβλητης που παρέστησαν ενώπιον της Επιτροπής κατά τη συνεδρίαση της 9ης Φεβρουαρίου 2015.
Με τις σκέψεις αυτές
Η Επιτροπή δέχεται εν μέρει την κρινόμενη έφεση και μεταρρυθμίζει την υπ’ αρίθμ. 1/2014 Διαιτητική Απόφαση «Για τους όρους αμοιβής και εργασίας των Τεχνικών Ραδιοφώνου μελών της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας (Ε.Τ.Ε.Ρ.), που εργάζονται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς (Ρ/Σ) μέλη της Ένωσης Ιδιοκτητών Ραδιοφωνικών Σταθμών Αθηνών (Ε.Ι.Ι.Ρ.Α.)» ως ακολούθως:
Α. Στο άρθρο 5 της εκκαλουμένης αντικαθίσταται το εδάφιο α’ ως εξής: «α) Στον ή στην Πρόεδρο και στον ή στην Αντιπρόεδρο της Ε.Τ.Ε.Ρ. χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, δώδεκα (12) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Στον ή στην Γενικό Γραμματέα και στον ή στην Ταμία της Ε.Τ.Ε.Ρ. χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, εννέα (8) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. χορηγείται άδεια με πλήρεις αποδοχές για την άσκηση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους, δύο (2) εργασίμων ημερών κάθε μήνα. Στην προαναφερόμενη περίπτωση άδειας με αποδοχές, ο εργαζόμενος δικαιούται να λάβει το σύνολο των αποδοχών που θα του καταβάλλονταν αν παρείχε τις υπηρεσίες του».
Β. Το άρθρο 7 της εκκαλουμένης διαγράφεται και αναριθμούνται τα επόμενα άρθρα της 8 και 9, αντιστοίχως, ως άρθρα 7 και 8.
Γ. Στο τέλος του άρθρου 9 της εκκαλουμένης (άρθρου 8 με τη νέα αρίθμηση)
προστίθεται η φράση «και λήγει στις 31.12.2015».
Η απόφαση εκδόθηκα στην Αθήνα, στην έδρα του Ο.ΜΕ.Δ., στις 9 Μαρτίου 2015.
